Μάιος 20, 2024. Ελλάδα.
Δρούσεια Σκλοινίκια, ο νεότερος αρχαιολογικός χώρος στη χερσόνησο του Ακάμα στη δυτική Κύπρο. Πηγή εικόνας: Μιχαλάκης Χριστοφόρου.
Τα μοτίβα διασποράς των πρώιμων ανθρώπων σε ηπείρους και νησιά αποτελούν εδώ και καιρό αντικείμενο έντονης επιστημονικής συζήτησης.
Μια πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι οι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες του Πλειστόκαινου ίδρυσαν οικισμούς στο νησί της Κύπρου πολύ νωρίτερα από ό,τι είχε εκτιμηθεί προηγουμένως.
Αμφισβητεί επίσης μακροχρόνιες υποθέσεις και ρίχνει νέο φως στα μεταναστευτικά πρότυπα και τις προσαρμοστικές ικανότητες των αρχαίων προγόνων μας.
Ο καθηγητής Bradshaw, σε συνεργασία με την Δρ. Θεοδώρα Μούτσιου, τον Δρ. Christian Reepmeyer και άλλους συναδέλφους, έχει αναλάβει αρχαιολογική χρονολόγηση από τις δέκα αρχαιότερες τοποθεσίες σε ολόκληρη την Κύπρο.
Αυτό αποκάλυψε συναρπαστικά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η αρχική ανθρώπινη απασχόληση συνέβη μεταξύ 14.257 και 13.182 ετών πριν, ένα πολύ νωρίτερο χρονικό πλαίσιο από ό,τι είχε προηγουμένως υποτεθεί.
Οι ερευνητές λένε ότι το νησί υπέστη μια ταχεία διαδικασία εποικισμού μετά από αυτή την αρχική κατοίκηση. Η κλιματική μοντελοποίηση έχει δείξει ότι αυτός ο πρώιμος πληθυσμός συνέπεσε με μια αύξηση της θερμοκρασίας, των βροχοπτώσεων και της περιβαλλοντικής παραγωγικότητας, γεγονός που συνέβαλε στη διατήρηση σημαντικών πληθυσμών κυνηγών-τροφοσυλλεκτών.
Μεγάλες ομάδες, εκατοντάδων έως χιλιάδων ανθρώπων, έφτασαν στην Κύπρο σε δύο με τρία κύρια μεταναστευτικά γεγονότα σε λιγότερο από 100 χρόνια.
Ο Δρ. Reepmeyer προσθέτει ότι αυτή η ερμηνεία προέκυψε από μεγάλα κενά στα αρχαιολογικά αρχεία της Κύπρου, τα οποία προέκυψαν από διαφοροποιημένη συντήρηση αρχαιολογικού υλικού, προκαταλήψεις διατήρησης, αβεβαιότητες που σχετίζονται με τη χρονολόγηση και περιορισμένα στοιχεία DNA.
Τα δημογραφικά μοντέλα προβλέπουν την άφιξη στο τέλος του Πλειστόκαινου και την ταχεία επέκταση των προ-αγροκτηνοτροφικών ανθρώπων στην Κύπρο. Φωτό: Πανεπιστήμιο Flinders
«Η έρευνά μας, που βασίζεται σε περισσότερα αρχαιολογικά στοιχεία και προηγμένες τεχνικές μοντελοποίησης, το αλλάζει».
«Αυτό το μοτίβο οικισμού συνεπάγεται οργανωμένο σχεδιασμό και χρήση προηγμένων σκαφών», λέει ο καθηγητής Bradshaw.
Μέσα σε 300 χρόνια, ή 11 γενιές, ο πληθυσμός της Κύπρου είχε επεκταθεί σε ένα διάμεσο 4.000–5.000 άτομα.
Σύμφωνα με τη Δρ Θεοδώρα Μούτσιου, τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι, αντί να είναι αφιλόξενη, η Κύπρος και ίσως άλλα νησιά της Μεσογείου θα ήταν ελκυστικοί προορισμοί για τις παλαιολιθικές κοινωνίες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών.
«Έχει υποστηριχθεί ότι η διασπορά και ο εποικισμός της Κύπρου και άλλων νησιών της ανατολικής Μεσογείου αποδίδεται σε δημογραφικές πιέσεις στην ηπειρωτική χώρα μετά την απότομη κλιματική αλλαγή που είδε τις παράκτιες περιοχές να πλημμυρίσουν από μεταπαγετώδη άνοδο της στάθμης της θάλασσας, αναγκάζοντας τους αγροτικούς πληθυσμούς να μετακινηθούν σε νέους τομείς από ανάγκη και όχι από επιλογή».
—
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής
ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής.
Ακολουθείστε @Valkaniko