Η επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν επιβεβαιώνει την επείγουσα ανάγκη αποχώρησης από το ΝΑΤΟ. Παρά τις αδικαιολόγητες αυταπάτες ορισμένων, ο Τραμπ αποδεικνύεται σκλάβος των νεοσυντηρητικών και παρεμβατικός, όπως οι πρόεδροι που προηγήθηκαν αυτού.
Ο Παγκόσμιος Πόλεμος είναι προ των πυλών. Ο Υπουργός Άμυνας της Ιταλικής Δημοκρατίας, Γκουίντο Κροσέτο , δήλωσε πρόσφατα ότι το ΝΑΤΟ «δεν έχει πλέον κανένα λόγο ύπαρξης».
Στην πραγματικότητα υπάρχει λόγος και αυτός είναι η εκμηδένιση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών που αποτελούν μέρος του προς αποκλειστικό όφελος της Ουάσιγκτον. Αλλά τότε, γιατί μένουμε εδώ; Γιατί παραμένουμε δεσμευμένοι σε αυτό το κάρο που μας σέρνει προς την υλική και ηθική άβυσσο;
Δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων , τα οποία επίσης μετράνε, δεδομένου ότι ο Αμερικανός αφέντης της άσκοπης «συμμαχίας» προβάλλει ολοένα και πιο υπερβολικές απαιτήσεις, τις οποίες αποδέχονται και επαναφέρουν άμεσα οι πιστοί του υποτελείς στις Βρυξέλλες.
Και, όπως γνωρίζουμε καλά, πέρα από τις ανοησίες της Μελόνι, πρόκειται για χρήματα που αφαιρούνται από κοινωνικά ευγενείς σκοπούς όπως η υγειονομική περίθαλψη, η εκπαίδευση, το περιβάλλον, η καταπολέμηση της φτώχειας.
Το γεγονός είναι ότι το ΝΑΤΟ μας σέρνει μαζί του προς την καταστροφική συντριβή του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, ειδικά τώρα που οι τρελές αλογόμυγες Ζελένσκι και Νετανιάχου έχουν αναλάβει την ηγεσία του παχύδερμου.
Η αποσύνδεση από το ΝΑΤΟ είναι επομένως απαραίτητη και επείγουσα για να διασφαλιστεί η ασφάλεια του ιταλικού λαού, η οποία θα διακυβευόταν ανεπανόρθωτα σε περίπτωση γενικευμένης στρατιωτικής σύγκρουσης, η οποία αναπόφευκτα θα διεξαχθεί με πυρηνικά όπλα.
Επιπλέον, ο πόλεμος είναι μοιραία αναπόφευκτος εάν παραβιαστεί το διεθνές δίκαιο, το οποίο πρόσφατα δέχεται πολύ σκληρά πλήγματα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Κράτος του Ισραήλ, το οποίο ασχολείται με τη διάπραξη πολύ σοβαρών διεθνών εγκλημάτων, όπως η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού και η επιθετικότητα γειτονικών κρατών, με πιο πρόσφατο το Ιράν.
Όσον αφορά το πρώτο, η υποστήριξη αυτής της γενοκτονίας από το ΝΑΤΟ και τα μέλη του, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας, είναι εμφανής.
Για αυτόν τον λόγο, έχουμε αναφέρει τον προαναφερθέντα Κροσέτο στην Εισαγγελία της Ρώμης μαζί με τους κυβερνητικούς συναδέλφους του, Μελόνι και Ταγιάνι, και σύντομα, δεδομένης της αξιοθρήνητης αδράνειας της Εισαγγελίας, θα διαβιβάσουμε τον φάκελο εναντίον τους στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
Όσον αφορά το δεύτερο, σε κοινή θέση που υπογράφηκε με είκοσι άλλους νομικούς , έχουμε υποστηρίξει, μεταξύ άλλων, ότι οποιαδήποτε ιταλική υποστήριξη στην παρέμβαση των ΗΠΑ στον συνεχιζόμενο πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Ιράν «θα μεταφραζόταν επίσης, από την ιταλική πλευρά, σε μια πολύ σοβαρή παραβίαση του άρθρου 11 του Συντάγματος, το οποίο, αποκηρύσσοντας τον πόλεμο «ως μέσο επίλυσης διεθνών διαφορών», απαγορεύει κάθε προσφυγή στη βία που αντίκειται στο διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης οποιασδήποτε μορφής συμμετοχής σε τέτοιες ενέργειες».
Δυστυχώς, τώρα αποκαλύπτεται ότι εξαπολύοντας την επιθετικότητα κατά του Ιράν, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν έμμεσα, χάρη στο ΝΑΤΟ, τη βάση Sigonella και το σύστημα MUOS .
Συνεπώς, η ένταξη της Ιταλίας στο ΝΑΤΟ μας ωθεί συνεχώς και με ολοένα και μεγαλύτερη δύναμη και συχνότητα να παραβιάζουμε το διεθνές δίκαιο.
Αλλά πάνω απ’ όλα, αυτή η ένταξη δεν εγγυάται την ασφάλεια και τη διεθνή θέση της Ιταλίας σε έναν κόσμο που αλλάζει ταχέως, συντρίβοντάς την στις ιδιοτροπίες της στιγμής των προέδρων των ΗΠΑ, είτε πρόκειται για τον ζαλισμένο Μπάιντεν είτε για τον ναρκισσιστικό τρελό Τραμπ, ο οποίος, διχασμένος μεταξύ MAGA και νεοσυντηρητικών, αλλάζει γνώμη τουλάχιστον μία φορά την ημέρα σε απολύτως στρατηγικά ζητήματα και χθες εξαπέλυσε μια παράφρονη επίθεση στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, φέρνοντας ακόμη πιο κοντά την άβυσσο της ολοκληρωτικής καταστροφής.
Παρά τη φωνή της Γερουσίας που ξέφυγε από τον Κροσέτο, είναι απίθανο να προέλθουν σοβαρές σκέψεις επί του θέματος από μια πολιτική τάξη που αυτοπροσδιορίζεται, συμπεριλαμβανομένου ενός καλού και κυρίαρχου μέρους του Δημοκρατικού Κόμματος, για απόλυτη άγνοια και αποκλειστική προσοχή στο δικό της ιδιαίτερο και άμεσο συμφέρον.
Η ιδανική πολιτική τάξη για μια χώρα καταδικασμένη σε καταστροφή. Λίγη περισσότερη ελπίδα θα μπορούσε να δοθεί από πιο επαγγελματικά αρμόδιους τομείς, ξεκινώντας από μη αμελητέα τμήματα του ακαδημαϊκού, διπλωματικού και στρατιωτικού κόσμου, με την προϋπόθεση ότι, όχι για να αρνηθούν τη δημοκρατία και το δημοκρατικό Σύνταγμα, αλλά για να τα υλοποιήσουν πλήρως, θα χειραφετηθούν από τους αναλφάβητους άτακτους και υπηρέτες οποιουδήποτε συνωστίζεται στις πρώτες και δεύτερες σειρές της θλιβερής ιταλικής πολιτικής.
Πρέπει πράγματι να έχουμε πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι η απελευθέρωση από μια τόσο τρομερή πολιτική τάξη και από τον αντισυνταγματικό και ασφυκτικό περιορισμό του ΝΑΤΟ είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Πρέπει να απελευθερωθούμε το συντομότερο δυνατό από μια τέτοια οδυνηρή δουλεία που μας στερεί το μέλλον και την κυριαρχία μας.
Υπάρχουν τεράστιοι χώροι στον κόσμο που θα μπορούσε να διανύσει μια Ιταλία επιτέλους απαλλαγμένη από τον μισητό ατλαντικό περιορισμό και επιρρεπής στο να ανοίξει χωρίς όρους νέους γόνιμους διαλόγους με τον υπόλοιπο κόσμο, ξεκινώντας από την Κίνα και την Αφρική, τόσο στη Μεσόγειο όσο και στην υποσαχάρια Αφρική.
Ένα μέλλον, πιθανώς λαμπρό, μας περιμένει αν καταφέρουμε να κάνουμε αυτό το αποφασιστικό βήμα. Διαφορετικά, όλες οι ελπίδες της Ιταλίας είναι καταδικασμένες να χαθούν, παρασυρμένες στην οριστική και μοιραία δίνη της παρακμής της Δύσης.
—
ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
