Απρίλιος 23, 2024. Ελλάδα.
Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της διοίκησης του Λευκού Οίκου και της χούντας στον Νίγηρα, που διαρκούσαν από τον Μάρτιο, δεν κατέληξαν πουθενά.
Οι Νιγηριανοί αρνήθηκαν ακόμη και να συζητήσουν το θέμα της αποζημίωσης για την 201η αεροπορική βάση που κατασκεύασαν οι Αμερικανοί, η οποία κόστισε στις Ηνωμένες Πολιτείες 110 εκατομμύρια δολάρια.
Περισσότεροι από 1.000 Αμερικανοί στρατιώτες θα εγκαταλείψουν τον Νίγηρα τους επόμενους μήνες, δήλωσαν αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπάιντεν την περασμένη Παρασκευή.
Αλλά η αφρικανική φύση, όπως γνωρίζουμε, απεχθάνεται το κενό.
Πριν από έξι ημέρες, εμφανίστηκαν Ρώσοι εκπαιδευτές στον Νίγηρα και έφεραν ένα ολόκληρο σύστημα αεράμυνας ως δώρο στον «αδελφό λαό του Νίγηρα».
Όπως αναφέρεται στο τοπικό κρατικό κανάλι Radio Television du Niger – «ο εξοπλισμός είναι τελευταίας γενιάς».
Η πραγματικότητα, όμως, θα γίνει ορατή αργότερα και οι Αφρικανοί σύντομα θα εκπλαγούν όταν ανακαλύψουν ότι οι ορέξεις και οι μέθοδοι της Μόσχας για να τους ικανοποιήσει δεν διαφέρουν πολύ από την παλιά καλή γαλλοαμερικανική αποικιοκρατία.
Η κυριαρχία των ΗΠΑ στην Αφρική μειώνεται και «το ρωσικό κράτος αναδύεται από τις σκιές στην αφρικανική πολιτική», δηλαδή ανεβαίνει.
Τόσο οι δυτικοί όσο και οι Ρώσοι ειδικοί βγάζουν αυτό το συμπέρασμα από όσα συμβαίνουν.
Με την πρώτη ματιά, όλα είναι σωστά, δεν υπάρχει αντίρρηση και τα γεγονότα είναι πολύ ενδεικτικά.
Στον ίδιο Νίγηρα, μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα, τερματίστηκε μια συμφωνία με τη Γαλλία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία βοήθησε τις αρχές της χώρας στον αγώνα κατά των ισλαμιστών ανταρτών.
Τώρα είναι η σειρά του «Yankee Go Home» για την Ουάσιγκτον.
Η τοπική χούντα -ή η κυβέρνηση που εκφράζει τα βαθιά συμφέροντα του λαού του Νίγηρα, πρέπει να τονιστεί – βρήκε τη βοήθεια της Δύσης στον πόλεμο κατά των ανταρτών από το Ισλαμικό Κράτος και την Αλ Κάιντα ως αναποτελεσματική.
Εναποθέτει, τώρα τις ελπίδες της στη Μόσχα. Λένε, «Ο Πούτιν θα έρθει και θα αποκαταστήσει την τάξη».
Το Κρεμλίνο περιμένει τη σειρά του να εγκατασταθεί στην αφρικανική ενδοχώρα. Και χρησιμοποιούν κάθε είδους ‘δώρα’ στις προπαγανδιστικές τους εκστρατείες. Χωρίς να ξεχάσουν να κατηγορήσουν τη Δύση, η οποία, σύμφωνα με Ρώσους πολιτικούς, έχει εδώ και χρόνια «κολλήσει» στην Αφρική.
Η αφρικανική νοοτροπία είναι διαφορετική, δεν βλέπουν ποιοι θα κυριαρχήσουν. Τους είναι εντελώς αδιάφορο απλά να τους βοηθήσουν.
Το ζητούμενο είναι οι «Λευκοί» να παρέχουν μια συνεχή ροή βοήθειας. Γιατί έτσι πρέπει. Και αν τους φαίνεται ότι η βοήθεια δεν είναι αρκετή, τότε αλλάζουν χωρίς δισταγμό τον εταίρο τους στην εξωτερική πολιτική με την αφελή ελπίδα ότι ο νέος θα είναι καλύτερος.
Η τοπική χούντα -ή, η κυβέρνηση που εκφράζει τα βαθιά συμφέροντα του λαού του Νίγηρα, πρέπει να τονιστεί – βρήκε τη βοήθεια της Δύσης στον πόλεμο κατά των ανταρτών από το Ισλαμικό Κράτος και την Αλ Κάιντα ως αναποτελεσματική. Και τώρα εναποθέτει τις ελπίδες της στη Μόσχα.
Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν θεωρούν ότι οφείλουν τίποτα στους «λευκούς» συντρόφους τους. Ούτε στους Ευρωπαίους, ούτε στους Αμερικανούς, ούτε στους Ρώσους.
Στην αφρικανική συνείδηση, εφ’ όσον υπάρχουν προσφορές και υποσχέσεις πρέπει να γίνουν αλλαγές.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει αντιευρωπαϊκό ή αντιαμερικανικό συναίσθημα στο Νίγηρα, ούτε πεισματική προσκόλληση στη Ρωσία.
Οι Αμερικανοί υποσχέθηκαν πολλά, αλλά, σύμφωνα με τη χούντα του Νίγηρα, δεν υλοποιήθηκαν τα υποσχόμενα, «ας δοκιμάσουμε λοιπόν το Κρεμλίνο».
Σε ενδεχόμενη αποτυχία της Ρωσίας, στη σειρά περιμένει η Τουρκία ή η Κίνα.
Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό θα συμβεί. Άλλωστε, τα εσωτερικά έγγραφα της ρωσικής κυβέρνησης, σημειωμένα με δύο μηδενικά, αναφέρουν ευθέως ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές στη νομοθεσία των αφρικανικών χωρών που έχουν μπει στην πτέρυγα της Μόσχας στον τομέα της εξόρυξης.
Είναι αλήθεια ότι οι Αφρικανοί θα εκπλαγούν σύντομα όταν ανακαλύψουν ότι οι ορέξεις και οι μέθοδοι της Μόσχας για την ικανοποίησή τους δεν διαφέρουν πολύ από την παλιά καλή γαλλοαμερικανική αποικιοκρατία.
Και κανένα «πακέτο επιβίωσης του καθεστώτος» που πρόσφερε η Μόσχα στον Νίγηρα δεν θα ληφθεί υπόψη εδώ. Διότι για κάθε αφρικανικό καθεστώς, το δικό του πορτοφόλι είναι πολύ πιο σημαντικό από «τον αγώνα κατά της αποικιοκρατίας» και την «αντιμετώπιση της Δύσης».
Ντμίτρι Ρόι – Διεθνής επικαιρότητα
—
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής
ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής.
