Στα Βαλκάνια, η Αλβανία είναι ίσως η μόνη χώρα όπου ακούγεται πολλή ξένη μουσική, όχι μόνο της αγγλοσαξονικής που είναι παγκόσμια, αλλά και από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ακόμη και από την περιοχή ή και πιο μακριά, γράφει ο Ylli Pata στην Gazeta Tema.
Οι Αλβανοί παρακολουθούν ενεργά και είναι περίεργοι για τις διεθνείς εξελίξεις. Αυτό το γεγονός γίνεται εύκολα αντιληπτό από το ευρύ κοινό με τις ειδήσεις και τις αναλύσεις για σημαντικά γεγονότα, αφήνοντας τις εγχώριες εξελίξεις στη σκιά, ειδικά κατά την κορύφωση αυτών των γεγονότων στον κόσμο.
Αυτό φαίνεται όχι μόνο στις έντονες συζητήσεις στο μπαρ της γειτονιάς, αλλά πάνω απ’ όλα στα στοιχεία ακροαματικότητας των διαδικτυακών μέσων ενημέρωσης.
Οι συμπάθειες της αλβανικής κοινωνίας
Από την άλλη πλευρά, στο αλβανικό περιβάλλον υπάρχει μια εκτεταμένη γεωγραφία συμπαθειών προς διαφορετικές χώρες ή γεωγραφικές περιοχές, οι οποίες έχουν προέλθει ως μέρος της πλούσιας ιστορίας μας, της ανάμειξης αυτοκρατοριών και ξένων πολιτισμών.
Στην Αλβανία, υπάρχουν άνθρωποι που τρέφουν νοσταλγία ή συμπάθεια για τους Ρώσους, δηλαδή για τον πολιτισμό, τη μουσική και τη λογοτεχνία τους.
Υπάρχουν άνθρωποι που τρέφουν συμπάθεια για την Κίνα, κυρίως για τον τρόπο που συμπεριφέρεται απέναντι στους Αλβανούς.
Συναισθήματα που προέρχονται από τη στενή σχέση κατά την κομμουνιστική εποχή με αυτές τις δύο χώρες.
Όπως υπάρχει και συμπάθεια για χώρες της περιοχής, όπως η Τουρκία, η Ελλάδα, και πάνω απ’ όλα για τη γειτονική Ιταλία, κ.λπ.
Ωστόσο, σε κάθε έρευνα που διεξάγεται στη χώρα, από έγκριτα ινστιτούτα μέτρησης της δημόσιας αντίληψης, όπου φυσικά η Eurostat είναι η πιο εξειδικευμένη, έχουμε ένα αμετάβλητο αποτέλεσμα εδώ και 30 χρόνια.
Αν και χώρα με έντονη πόλωση και πολιτικές συγκρούσεις, η Αλβανία έχει πάνω από το 80% του πληθυσμού της να έχει θετική αντίληψη για την ευρωπαϊκή και ευρωατλαντική ολοκλήρωση.
Έτσι, η γεωπολιτική θέση της χώρας, για τη συντριπτική πλειοψηφία των Αλβανών, καθορίζεται από τη Δύση, δηλαδή τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ωστόσο, μετά το 2013, όταν πραγματοποιήθηκε στα Τίρανα η πρώτη «διαμαρτυρία» μπροστά από την αμερικανική πρεσβεία στην ιστορία του αλβανικού κράτους, έγινε προσπάθεια να δημιουργηθεί μια «αντιδυτική κοινή γνώμη».
Το φθινόπωρο του 2013, μετά την εγκατάσταση της πρώτης κυβέρνησης του Έντι Ράμα, πραγματοποιήθηκαν διαμαρτυρίες κατά της επεξεργασίας στην Αλβανία ορισμένων από τα χημικά όπλα του Μπασάρ αλ Άσαντ.
Η λεγόμενη «κοινωνία των πολιτών» εκείνων των διαμαρτυριών δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας άμεσος εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Κόμματος και του τότε κόμματος LSI.
Όπως σαφώς και πολιτικά προσδιορίστηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και γνωστοποιήθηκε στο κοινό από τη φωνή του τότε πρέσβη των ΗΠΑ στα Τίρανα: Αλεξάντερ Αρβίζου.
Αυτοί οι «πληρεξούσιοι πασνταράν», όπως αποδείχθηκε σαφώς, χρηματοδοτούνταν από εντελώς διαφορετικούς κύκλους που ξεκίνησαν από τη Μόσχα και άγγιξαν και την Τεχεράνη.
Η τελευταία έχει πολιτική δραστηριότητα επικεντρωμένη στην Αλβανία, ειδικά μετά την άφιξη της ιρανικής αντιπολίτευσης για να βρει καταφύγιο σε εμάς.
Αυτό δεν οφείλεται μόνο στην ενεργό ύπαρξη μιας αλβανόφωνης πύλης επίσημης προπαγάνδας Parstoday, αλλά και στη δραστηριότητα μιας σειράς οργανώσεων που συνδέονται με αυτήν εδώ και χρόνια.
Εν τω μεταξύ, αυτός ο τύπος αντιδυτικής μεσολάβησης σχεδιάστηκε περισσότερο στον αιθέρα του διαδικτυακού χώρου, μετά την έγκριση της μεταρρύθμισης της δικαιοσύνης το 2016, η οποία υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Αρκεί να ανοίξει κανείς τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης των διπλωματικών αποστολών των ΗΠΑ και της ΕΕ στα Τίρανα για να δει την τοξική δραστηριότητα αυτού του «αντιδυτικού λαού».
Η δραστηριότητά τους ήταν αρκετά έντονη σε ορισμένα στάδια και χρονικά διαστήματα, ειδικά κατά τη διάρκεια σημαντικών γεγονότων που σχετίζονται με την περιοχή και όχι μόνο.
Μια δραστηριότητα που, φυσικά, δεν συμπεριλήφθηκε μόνο στα δίκτυα, αλλά και στα πάνελ του δείπνου, όπου ζωντανεύουν οι λεγόμενοι «ειδικοί» που δεν παρέχουν μόνο εμπειρογνωμοσύνη. Απλώς μεταφέρουν την πολιτική προπαγάνδα των χρηματοδοτών τους, διακρίνοντας σαφώς σε ποιο ξένο κέντρο βαρύτητας ανήκουν.
Από την Τουρκία μέχρι το Ιράν, από την Ελλάδα μέχρι τις αραβικές χώρες. Όπου φυσικά δεν λείπει το Κρεμλίνο και ο γιγάντιος προπαγανδιστικός μηχανισμός του με το Sputnik και το RT, τα οποία συχνά παρείχαν ζωντανές συνδέσεις από τα Τίρανα, αντίστοιχα όταν χρησιμοποιήθηκε το δημοφιλές ρωσικό όπλο «Μολότοφ».
Αυτοί οι «τοξικοί άνθρωποι», αν και πολύ δραστήριοι, δεν κατάφεραν καθόλου να επηρεάσουν την αντίληψη, και μάλιστα δημιούργησαν ένα ακόμη αντίθετο αποτέλεσμα μισώντας αυτόν τον τρόπο συμπεριφοράς δημόσια.
Οι αντιδυτικοί «τοξικοί άνθρωποι» είχαν πολιτική σχέση με την ριζοσπαστική αντιπολίτευση στη χώρα σε ορισμένες περιόδους, από το 2016-2021 και μετά το 2021, όταν επιβλήθηκαν κυρώσεις στον Σαλί Μπερίσα και το SPAK άρχισε να λαμβάνει δυναμικά μέτρα.
Με τη νίκη του Τραμπ, αυτή η πολιτική σύνδεση διακόπηκε, καθώς οι ελπίδες της αντιπολίτευσης με αντιδυτικές θέσεις εναποτέθηκαν στο νέο «αφεντικό» του Λευκού Οίκου.
Ωστόσο, παρά τις διαψευσμένες ελπίδες, η αντιπολίτευση άλλαξε την πολιτική της στάση απέναντι στη Δύση, μειώνοντας το προπαγανδιστικό πυροβολικό.
Εν τω μεταξύ, «τοξικοί άνθρωποι», οι οποίοι είναι λιγότερο παρόντες, υπάρχουν παρόλα αυτά σε αλβανόφωνα δίκτυα όπως στα Τίρανα, την Πρίστινα ή τα Σκόπια.
Υπάρχει επειδή δεν είναι μια κοινή γνώμη που εξαρτάται ή τροφοδοτείται από τα πολιτικά κέντρα βαρύτητας στις πρωτεύουσες της αλβανικής πολιτικής. Αλλά που ήθελε να εισέλθει σε αυτά τα κέντρα.
Οι «τοξικοί άνθρωποι» είναι ένα επιτραπέζιο προϊόν και τεχνολογικό δημιούργημα, κάτι που έχει ήδη επιβεβαιωθεί από μια αλβανική κοινοβουλευτική επιτροπή, της οποίας πρόσφατα ηγήθηκε ο βουλευτής Έριον Μπράτσε. Μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε σε όλη την περιοχή και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχε ένα κέντρο βαρύτητας αυτής της «κοινής γνώμης».
Ο Τζέιμς Ρούμπι, ανώτερος αξιωματούχος του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών, ηγήθηκε μιας οργάνωσης για το θέμα αυτό και επισκέφθηκε τα Τίρανα και τα Βαλκάνια πριν από ένα χρόνο, όταν μίλησε για την ξένη επιρροή στην αλβανική κοινή γνώμη.
Gazeta Tema
—
ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
