Το ακροδεξιό κόμμα του Γαλλικού Εθνικού Συναγερμού (RN) αναζωπύρωσε μια εθνική συζήτηση προτείνοντας την επαναφορά των πορνείων κοινώς μπουρδέλων, ή μεζόν, που κάποτε ήταν συνηθισμένα στη Γαλλία πριν τεθούν εκτός νόμου το 1946, γράφει γαλλικό δημοσίεμα.
Καθώς η ίδια η πορνεία παραμένει νόμιμη, ένας νόμος του 2016 ποινικοποίησε την αγορά σεξουαλικών υπηρεσιών, μεταθέτοντας την ποινική ευθύνη στους πελάτες.
Τα μέλη του κόμματος υποστηρίζουν ότι αυτή η προσέγγιση έχει απλώς ωθήσει τους εργαζόμενους στο σεξ σε πιο επικίνδυνες και επισφαλείς συνθήκες.
Ο βουλευτής Ζαν-Φιλίπ Τανγκί, ο οποίος εισηγήθηκε το νομοσχέδιο, αποκάλυψε ότι ετοιμάζει ένα νομοσχέδιο —με την έγκριση της Μαρίν Λεπέν — που θα επιτρέπει την επαναλειτουργία των πορνείων, αλλά με ένα ριζικά διαφορετικό μοντέλο.
Αντί του παλιού συστήματος, αυτά τα ιδρύματα θα οργανώνονται ως συνεταιρισμοί που θα ανήκουν και θα διοικούνται από τις ίδιες τις εργαζόμενες στο σεξ.
Ο Τανγκί πιστεύει ότι αυτό το μοντέλο προσφέρει μεγαλύτερη προστασία, οικονομική σταθερότητα και πρόσβαση σε κοινωνικά επιδόματα όπως η ανεργία και η σύνταξη.
Υποστηρίζει ότι το ισχύον νομικό πλαίσιο αναγκάζει τις εργαζόμενες στο σεξ να «εργάζονται περισσότερο» σε κακές συνθήκες, τονίζοντας ότι η μόνη λύση είναι να τις ενδυναμώσουμε ώστε να γίνουν «βασίλισσες στο δικό τους βασίλειο».
Αυτή η πρόταση έρχεται σε μια εποχή που η Γαλλία αντιμετωπίζει ευρύτερες πολιτικές και οικονομικές εντάσεις.
Ιστορικά, οι οίκοι ανοχής στη Γαλλία ήταν πολιτιστικά ιδρύματα που συνδύαζαν τη νυχτερινή ζωή, την πολυτέλεια και τις επισκέψεις διασημοτήτων.
Σύχναζαν σε αυτά αστέρια όπως ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, ο Κάρι Γκραντ και η Εντίθ Πιάφ, ενώ καλλιτέχνες όπως ο Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ εμπνεύστηκαν από την ατμόσφαιρά τους, ιδιαίτερα σε πολυτελή καταστήματα όπως το Le Chabanais.
Η συντηρητική εφημερίδα Le Figaro αμφισβήτησε το κατά πόσον η Γαλλία όντως οδεύει προς μια αναβίωση της πορνείας, ενώ το σατιρικό εβδομαδιαίο περιοδικό Le Canard Enchaîné χλεύασε την ιδέα, αναρωτώμενο πότε θα επέστρεφαν οι «μαντάμ».
Το κόμμα του Εθνικού Συναγερμού, νιώθοντας μια άνευ προηγουμένου πολιτική ορμή ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2027, θεωρεί την πρόταση ως μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας επέκτασης της λαϊκής του βάσης.
Ωστόσο, οι οργανώσεις των εργαζομένων στο σεξ εξέφρασαν αντιρρήσεις.
Ορισμένες υποστηρίζουν την αρχή των συνεταιρισμών, αλλά αρνούνται οποιαδήποτε συνεργασία με το Εθνικό Συναγερμό.
Μια εργαζόμενη στο σεξ που αυτοπροσδιορίστηκε ως «Mia» είπε ότι η πρόταση ήταν απλώς ένα πολιτικό κόλπο που στόχευε στον αποκλεισμό των ξένων γυναικών από τον τομέα.
Η STRASS, μια από τις κορυφαίες οργανώσεις που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων στο σεξ, επίσης αποστασιοποιήθηκε από την πρωτοβουλία, καλώντας τα κυρίαρχα κόμματα να λάβουν πιο σοβαρά υπόψη τα αιτήματα των εργαζομένων.
Ο εκπρόσωπος Τιερί Σαβουζέρ δήλωσε: «Δεν θέλουμε να συνεργαστούμε με το Εθνικό Συναγερμό», προειδοποιώντας ότι η ακροδεξιά εκμεταλλεύεται ένα πολιτικό κενό.
Οι αντιδράσεις σε όλο το πολιτικό φάσμα ήταν άμεσες.
Ο Υπουργός Ισότητας, Αουρόρ Μπερζέ, αντιτάχθηκε σθεναρά στην πρόταση, υποστηρίζοντας ότι «η επιθυμία δεν μπορεί να αγοραστεί» και ότι η πορνεία είναι ένα σύστημα που βασίζεται στην ανδρική κυριαρχία.
Αριστερά κόμματα επιτέθηκαν επίσης στην πρόταση, θεωρώντας την αντιδραστική και κατηγορώντας τον Εθνικό Συναγερμό ότι χρησιμοποιεί «σεξουαλικό λαϊκισμό».
Ομάδες κατά της πορνείας, όπως το Movement du Nête, απέρριψαν την ιδέα ως επιβλαβή, υποστηρίζοντας ότι τα πορνεία προστατεύουν τους πελάτες, όχι τις γυναίκες.
Εν τω μεταξύ, η πρόεδρος του συνδικάτου CFDT, Μαρλέν Λιόν, τόνισε ότι η πορνεία δεν είναι ούτε νόμιμη εργασία ούτε σεξουαλική απελευθέρωση, όπως σημειώνει η γαλλική 20minutes.
—
ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
