Απρίλιος 7, 2024. Ελλάδα.
Λευκωσία/Ρώμη
Τουλάχιστον 750 πρόσφυγες από τον Λίβανο έφτασαν στην Κύπρο την τελευταία εβδομάδα και ανάμεσά τους υπάρχουν πολλοί ανήλικοι, γράφει ιταλικό δημοσίευμα.
Σύμφωνα με στοιχεία της Κοινότητας Sant’Egidio, η οποία λειτουργεί με αντιπροσωπεία εθελοντών στο στρατόπεδο πρώτης υποδοχής “Πουρνάρα”, «750 άτομα έχουν φτάσει από την περασμένη Κυριακή, 350 μόνο σε μια νύχτα, με το θάνατο ενός παιδιού», εξηγεί η συντονίστρια των ανθρωπιστικών διαδρόμων από την Κύπρο για τον σύλλογο, Μόνικα Αττίας, σε συνέντευξη στην «Agenzia Nova».
Οι συγκρούσεις μεταξύ του φιλοϊρανικού λιβανέζικου σιιτικού κινήματος Χεζμπολάχ και του Ισραήλ, που συνεχίζονται από τον περασμένο Οκτώβριο στο νότιο Λίβανο, έχουν στην πραγματικότητα πυροδοτήσει μια έξοδο αμάχων που εγκαταλείπουν τον πόλεμο.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Eurostat, περίπου δύο χιλιάδες αιτούντες άσυλο έφτασαν στο νησί της Κύπρου τους πρώτους τρεις μήνες του τρέχοντος έτους.
Την ίδια περίοδο του 2023 ήταν 78. Οι αφίξεις ήταν κυρίως Σύροι και Συροπαλαιστίνιοι, πρόσφυγες στον Λίβανο για κάποιο διάστημα λόγω του εμφυλίου που ξέσπασε το 2011 στη χώρα καταγωγής τους.
«Τους τελευταίους μήνες στον καταυλισμό είδαμε μια αλλαγή στην άφιξη των Σύριων: τώρα είναι κυρίως ανήλικοι, πολλοί ασυνόδευτοι και μη μορφωμένοι. Αυτό είναι που μας ανησυχεί περισσότερο», συνεχίζει η Αττίας.
Στο κέντρο, μάλιστα, οι μετανάστες περιμένουν την ταυτότητά τους, πριν προχωρήσουν στην αίτηση ασύλου. «Κατά μέσο όρο χρειάζονται τρεις μήνες και στο μεταξύ δεν μπορούν να φύγετε από το κέντρο: το δικαίωμα στην εκπαίδευση δεν είναι εγγυημένο κατά τη διάρκεια της παραμονής τους. Και παρόλο που ο καταυλισμός έχει επεκταθεί από την κυπριακή κυβέρνηση, δεν υπάρχουν επαρκείς χώροι για ασυνόδευτους ανηλίκους και δεν υπάρχουν αρκετοί κηδεμόνες», προσθέτει.
Στο κέντρο μεταναστών «Πουρνάρα» η μέρα σηματοδοτείται από τη διανομή των γευμάτων. Έτσι, όσοι μένουν στη μεγάλη γειτονιά των σκηνών ή σε σπίτια από χαρτόνι, και όσοι μένουν σε κοντέινερ, βρίσκονται στην ουρά τρεις φορές την ημέρα για να παραλάβουν φαγητό.
Η πρωτεύουσα της Κύπρου, η Λευκωσία, απέχει περίπου μισή ώρα οδικώς από το στρατόπεδο, αλλά η προϋπόθεση για να φύγει κάποιος πρέπει να έχει κάπου να πάει. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δυσκολία. «Θα έπρεπε να μείνεις μόνο για λίγες μέρες, αλλά στην πραγματικότητα μέχρι να αναγνωριστείς και να υπάρξει αίτημα για άσυλο, δεν μπορείς να φύγεις από το κέντρο», υπογραμμίζει η Αττίας.
Το κέντρο Πουρνάρα που έχει ιδρυθεί το 2014, τα τελευταία χρόνια έχει υποδεχτεί έως και δύο χιλιάδες άτομα. Τον Φεβρουάριο φιλοξενούσε γύρω στους 800 πρόσφυγες, οι αφίξεις των τελευταίων ημερών είναι πράγματι πολλές, υπογραμμίζει η Αττίας.
Δεν είναι μόνο η Κύπρος
Σε κάθε περίπτωση, τις τελευταίες εβδομάδες δεν είναι μόνο η Κύπρος που βιώνει μια μεταναστευτική έκτακτη ανάγκη, αλλά ολόκληρη η Μεσόγειος.
Μάλιστα, ανελέητες αποβιβάσεις γίνονται και σε Ιταλία, Μάλτα, Ισπανία και Ελλάδα.
Τις τελευταίες δύο ημέρες, 1.500 πρόσφυγες έχουν αποβιβαστεί στη Λαμπεντούζα.
Εν τω μεταξύ, περίπου 100 μετανάστες διασώθηκαν ανοιχτά του ελληνικού νησιού Γαύδος μόνο αυτή την εβδομάδα.
Συνολικά, σχεδόν 40 χιλιάδες αφίξεις δια θαλάσσης έχουν καταγραφεί στην περιοχή από τις αρχές του 2024, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR).
Και ακριβώς για να μιλήσει για αυτό που χαρακτήρισε «μεταναστευτική κρίση», ο πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Χριστοδουλίδης, θα μεταβεί τη Δευτέρα στον Λίβανο για συνάντηση με τους ηγέτες της χώρας.
Την προηγούμενη μέρα, ο αρχηγός του κράτους θα συναντηθεί με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, με αφορμή το Συνέδριο του ελληνικού πολιτικού κόμματος Νέα Δημοκρατία, στην Αθήνα.
Μεταξύ των αιτημάτων της Κύπρου προς την ΕΕ είναι η αναθεώρηση των λεγόμενων «ασφαλών ζωνών» της Συρίας, που θα διευκόλυνε τις διαδικασίες επαναπατρισμού.
«Ζητάμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση την άμεση αναθεώρηση του νομικού καθεστώτος της Συρίας, ώστε να περιοριστούν οι μεταναστευτικές ροές προς τον Λίβανο και την Κύπρο», δήλωσε χθες η πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής, Αννίτα Δημητρίου.
Αν συνέβαινε αυτό, ωστόσο, «θα σήμαινε τη δημιουργία μιας σειράς ανθρώπων που κινδυνεύουν να επιστρέψουν: αυτό, από όλα, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα», καταλήγει η Μόνικα Αττίας.
—
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής
ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής.
