Αν έχετε πάει ποτέ στην Ελλάδα , πρέπει να έχετε δει αυτά τα μικρά εκκλησάκια στην άκρη του δρόμου. Αυτές οι μικροσκοπικές εκκλησίες μπορεί να φαίνονται σαν μια χαριτωμένη λεπτομέρεια στην αρχή.
Αλλά πίσω από αυτό κρύβεται μια πολύ συναισθηματική και τραγική ιστορία, γράφει η Γκιούλισταν Μπάσκοϊ στην τουρκική Yaşam.
Αυτά τα μνημεία, που κρατούν ζωντανές τις οδυνηρές μνήμες των τροχαίων ατυχημάτων, αποτελούν και σύμβολο ευγνωμοσύνης που προσφέρεται στον Θεό.
Κάθε ένα αντιπροσωπεύει μια χαμένη ζωή, έναν κίνδυνο που αποφεύχθηκε ή μια θυσία που έγινε.
Η προέλευση αυτής της παράδοσης, που συναντάμε και στις βαλκανικές χώρες, βασίζεται στην ορθόδοξη πίστη.
Αυτά τα εκκλησάκια, που συχνά τραβούν την προσοχή στους δρόμους της Ελλάδας, χτίζονται από συγγενείς όσων έχασαν τη ζωή τους στα σημεία που σημειώθηκαν δυστυχήματα, για να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη.
Αυτά τα μνημεία μεγέθους πουλιού συνήθως περιέχουν μια Βίβλο, μια φιγούρα του Ιησού, ένα κερί, έναν σταυρό και μερικές φορές το όνομα, τη φωτογραφία και την ημερομηνία θανάτου του νεκρού.
Σύμφωνα με την ορθόδοξη πίστη, αυτές οι κατασκευές, οι οποίες χτίστηκαν με την ιδέα ότι η ψυχή παραμένει στον τόπο όπου έλαβε χώρα το γεγονός, χρησιμεύουν επίσης ως ένα είδος πνευματικής ράμπας. Οι οδηγοί που τα βλέπουν νιώθουν την ανάγκη να επιβραδύνουν και να είναι προσεκτικοί.
Ωστόσο, αυτές οι μικροσκοπικές εκκλησίες δεν είναι χτισμένες μόνο για να κρατούν ζωντανή τη μνήμη των χαμένων αγαπημένων προσώπων. Οι άνθρωποι που επιζούν από ένα μεγάλο ατύχημα ή πιστεύουν ότι έχουν ξεπεράσει έναν κίνδυνο υψώνουν επίσης αυτές τις κατασκευές για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στον Θεό.
Αυτή η παράδοση, που είναι μοναδική στα Βαλκάνια, μιλάει τόσο για τον πόνο όσο και για την πίστη των ανθρώπων.
Στους δρόμους της Ελλάδας, καθεμία από αυτές τις κατασκευές ψιθυρίζει μια σιωπηλή ιστορία: αυτοί που χάθηκαν, αυτοί που σώθηκαν και προσευχές με ευγνωμοσύνη…
—
Ακολουθείστε στο Χ το @Valkaniko
