Αυτό αναφέρει σε «ανάλυση» η σερβική πύλη πληροφοριών «Niške Vesti», χωρίς να διευκρινίζεται εάν οι υποψήφιοι έχουν αποδείξει ότι έχουν βουλγαρικές προγονικές ρίζες και έχουν δηλώσει βουλγαρική ταυτότητα.
«Μεταξύ 5.000 και 8.000 πολιτών της Σερβίας έχουν βουλγαρικά διαβατήρια. Μόνο τα τελευταία δύο χρόνια, πάνω από 2.000 άτομα από τη Σερβία έχουν επίσης γίνει Βούλγαροι πολίτες. Αυτός ο αριθμός εξακολουθεί να είναι μικρός – αλλά αυξάνεται. Και το πιο σημαντικό: η Βουλγαρία δεν τους υπολογίζει πλέον στα στατιστικά στοιχεία ως Σέρβους», αναφέρει το σχόλιο.
Έχουν εκφραστεί φόβοι ότι η Βουλγαρία ήδη αντιλαμβάνεται αυτούς τους ανθρώπους ως μέρος της διασποράς και, σε επίσημα έγγραφα και ενώπιον διεθνών οργανισμών, το βουλγαρικό κράτος μπορεί μια μέρα να δηλώσει ότι «δεκάδες χιλιάδες Βούλγαροι ζουν στη Νότια Σερβία και ότι αυτός είναι ένας βουλγαρικός πολιτιστικός χώρος και ιστορική ευθύνη».
Ο συντάκτης επισημαίνει: «Το ίδιο έχει ήδη συμβεί – στη Βόρεια Μακεδονία. Εκεί, πάνω από 120.000 πολίτες έχουν λάβει βουλγαρικό διαβατήριο. Καμία διαφημιστική εκστρατεία από τα μέσα ενημέρωσης. Κανένα σκάνδαλο. Μόνο ουρές μπροστά από το προξενείο. Δεν πρόκειται για πολιτική συνωμοσία, αλλά για πολιτικό επιχείρημα».
«Με την πρώτη ματιά – ένα νόμιμο δικαίωμα κάθε πολίτη να αναζητήσει μια καλύτερη ευκαιρία. Με τη δεύτερη ματιά – συναγερμός. Κάθε χώρα θα πρέπει να αναρωτηθεί: τι σημαίνει όταν οι πολίτες της λαμβάνουν μαζικά την υπηκοότητα μιας άλλης χώρας, αλλά συνεχίζουν να ζουν, να εργάζονται και να ψηφίζουν εδώ;
Ένα διαβατήριο δεν είναι απλώς ένα μέσο ταξιδιού. Είναι η βάση του διεθνούς δικαίου, της ταυτότητας και των πιθανών εδαφικών και πολιτιστικών διεκδικήσεων. Και το πιο σημαντικό – είναι πληροφορίες που καταχωρούνται σε επίσημα μητρώα.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης βλέπει αριθμούς όχι πραγματικές μειονότητες
Όταν συμβαίνει μια κρίση, όταν συζητούνται μειονότητες στο Συμβούλιο της Ευρώπης, όταν καταρτίζεται ένας νέος προϋπολογισμός για διασυνοριακή συνεργασία – οι αριθμοί γίνονται εργαλεία. Εργαλεία πολιτικής. Και εμείς; Παραμένουμε σιωπηλοί. Γιατί «πρόκειται για δουλειά». Γιατί «τίποτα δεν θα συμβεί». Γιατί «είναι σημαντικό να πάμε κάπου».
Ξεχνάμε ότι η ιστορία συχνά δεν ρωτάει πώς ξεκίνησε κάτι – αλλά τι βρήκε», γράφει επίσης η Niške Vesti.
Τα μέσα ενημέρωσης ζητούν δημόσια συζήτηση στη Σερβία σχετικά με το «τι σημαίνει μια συλλογική αλλαγή ταυτότητας χωρίς καμία δημόσια συζήτηση»: «Αν το αγνοήσουμε αυτό, σε 10, 20 ή 30 χρόνια κάποιος μπορεί πραγματικά να πει: “Υπάρχουν 50.000 Βούλγαροι που ζουν εκεί. Αυτή είναι η επικράτειά μας. Το συμφέρον μας. Η ιστορική μας ευθύνη”.
Και δεν θα έχει σημασία ότι ήταν Σέρβοι. Ότι μιλούσαν σερβικά, ζούσαν στη Νις. Αυτό που θα έχει σημασία είναι τι θα γράφεται στο διαβατήριο. Και πόσοι από εμάς σιωπήσαμε», σημειώνεται χαρακτηριστικά.
—
ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
